ทุกวันฉันยังตื่นขึ้นมาพบว่าทุกๆ อย่าง
ยังเหมือนเดิมต่อไป
ห้องนอนที่ว่างเปล่า
กับความเหงาที่ยังคงอยู่
ไม่เคยไปไหน ยังโอบกอดเราไว้
อ่อนล้า ไม่มีเรี่ยวแรงข้างใน
แต่แล้วฉันก็ต้องอยู่ และยังต้องหายใจ
ถึงแม้ว่าไม่อยาก ฉันยังต้องเดินต่อไป
รู้ดีว่าควรออกไป
เพื่อพบเจออะไรอีกมากมายจากนี้
รู้ดีทุกๆ อย่างแต่ไม่พร้อมที่จะก้าว
ผ่านพ้นไปสักที ยังอยู่ตรงนี้
อ่อนล้า ไม่มีเรี่ยวแรงเริ่มใหม่
แต่แล้วฉันก็ต้องอยู่ และยังต้องหายใจ
ถึงแม้ว่าไม่อยาก ฉันยังต้องเดินต่อไป
อ่อนล้า ไม่มีเรี่ยวแรงเริ่มใหม่
แต่แล้วฉันก็ต้องอยู่ และยังต้องหายใจ
ถึงแม้ว่าไม่อยาก ฉันยังต้องเดินต่อไป
ไม่อยากจะรู้ ว่าไม่มีเธออีกแล้ว
ไม่อยากจะเข้าใจ จะไม่มีเธออีกแล้ว
ทุกวันฉันยังตื่น ขึ้นมาพบว่าทุกๆ อย่าง
ยังเหมือนเดิมต่อไป
ห้องนอนที่ว่างเปล่า
กับความเหงาที่ยังคงอยู่
ไม่เคยไปไหน ยังโอบกอดเอาไว้